గాత్రం: ఏ.ఆర్.రెహ్మాన్
పల్లవి:
న్యూయార్క్ నగరం నిదరోయే వేళ నేనే ఒంటరి
చలి ఓ తుంటరి
రెక్కలు విడిచిన గాలులు తీరం వెతకగా
నాలుగద్దాల గోడల నడుమ నేను వెలిగే దివ్వె
తరిమే క్షణములో ఉరిమే వలపులో
న్యూయార్క్ నగరం నిదరోయే వేళ నేనే ఒంటరి
చలి ఓ తుంటరి
రెక్కలు విడిచిన గాలులు తీరం వెతకగా
నాలుగద్దాల గోడల నడుమ నేను వెలిగే దివ్వె
తరిమే క్షణములో తరిమే క్షణములో
ఉరిమే వలపులో
చరణం1:
మాటలతో జోలాలి పాడినా ఉయ్యాల పట్టలేవాయే
దినం ఒక ముద్దు ఇచ్చి తెల్లారి కాఫీ నువు తేవాయే
వింత వింతగ నడక తీసిన నాడు కల నువు రావాయే
మనసులో ఉన్న కలవరం తీర్చ నువ్విక్కడ లేవాయే
నేను ఇచట నీవు అచట ఈ తపనలో క్షణములు యుగములయిన వేళ
నింగిచట నీలమచట ఇరువురికిది మధుర బాధయేగా
న్యూయార్క్ నగరం నిదరోయే వేళ నేనే ఒంటరి
చలి ఓ తుంటరి
చరణం2:
తెలిసి తెలియక నూరుసార్లు ప్రతి రోజు నిను తలచు ప్రేమ
తెలుసుకో మరి చీమలొచ్చాయి నీ పేరులో ఉంది తేనేనా
జిల్ల్ అంటు భూమి ఏదో జత కలిసిన చలి కాలం సెగలు రేపెనమ్మ
నా జంటై నీవు వస్తే సంద్రాన ఉన్న అగ్గిమంట మంచు రూపమే
న్యూయార్క్ నగరం నిదరోయే వేళ నేనే ఒంటరి
చలి ఓ తుంటరి
రెక్కలు విడిచిన గాలులు తీరం వెతకగా
నాలుగద్దాల గోడల నడుమ నేను వెలిగే దివ్వె
తరిమే క్షణములో తరిమే క్షణములో
ఉరిమే వలపులో
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
No comments:
Post a Comment